یه کم دیر شد ولی نتونستم چیزی ننویسم واقعا از صمیم قلبم واسه مردم ازبایجان عزیز ارزوی صبر بر این درد بزرگ دارم امیدوارم که خداوند نگهدار همه مردم دنیا باشه به ویژه اذریهای عزیزم
یادم میاد کوچیک که بودم دوست داشتم خلبان بشم واسه همین تصمیم گرفتم بعد سیکل برم تو نظام ولی متاسفانه چون معدلم کم بود نتونستم واسه همین گفتم بعد دیپلم حتما میرم دانشکده افسری اما اینم چون معدلم کم بود نتونستم وارد بشم خلاصه خیلی از روزهایی که میتونستم ایندم بسازم به خاطر تنبلی و بی فکری از دست دادم اگه روزی که دیپلم گرفتم میرفتم دانشگاه هم الان بیکار نبودم
اما همه میگن ماهی هر وقت از اب بگیری تازست منم میخوام از نو شروع کنم
از همه کسایی که این مطلب خوندن تقاظا دارم برام دعا کنند چون دیگه جایی واسه از دست دادن فرصتهام ندارم
درود بر همتون
تو پست قبلیم نوشته بودم فریاد رسی نیست . اگه راستشو بخواین درکش نمیکردم ولی وقتی حرفای دوستای گلم شنیدم کم کم تونستم تا اندازه ای بتونم خودم جای اون بزارم و فهمیدم
که چه زجری میکشه بایت این دوراهی .
دوستای گلی که تو این مدت منو تنها نگذاشتین و راهنماییم کردین دست مریزاد به امید خدا همیشه سلامت و موفق باشین
| دانشجویی که سال آخر دانشگاه را می گذراند به خاطر پروژه ای که انجام داده بود جایزه اول را گرفت. او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» توسط دولت را امضا کنند و برای این خواسته خود دلایل زیر را عنوان کرده بود : ۱- مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد و استفراغ می شود. ۲- یک عنصر اصلی باران اسیدی است ۳- وقتی به حالت گاز در می آید بسیار سوزاننده است ۴- استنشاق تصادفی آن باعث مرگ فرد می شود. ۵- باعث فرسایش اجسام می شود ۶- حتی روی ترمز اتوموبیل ها اثر منفی می گذارد ۷- حتی در تومورهای سرطانی نیز یافت شده است از ۵۰ نفر فوق ۴۳ نفر دادخواست را امضا کردند. ۶ نفر به طور کلی علاقه ای نشان ندادند و اما فقط یک نفر می دانست که ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» در واقع همان آب است! عنوان پروژه دانشجوی فوق بود : «ما چقدر زود باور هستیم» !!! | |