ممنونم بابت همدردیتون

درود بر همتون

تو پست قبلیم نوشته بودم فریاد رسی نیست . اگه راستشو بخواین درکش نمیکردم ولی وقتی حرفای دوستای گلم شنیدم کم کم تونستم تا اندازه ای بتونم خودم جای اون بزارم و فهمیدم

که چه زجری میکشه بایت این دوراهی .

دوستای گلی که تو این مدت منو تنها نگذاشتین و راهنماییم کردین دست مریزاد به امید خدا همیشه سلامت و موفق باشین

فریاد رسی نیست

خسته شدم بس که گفتم دوست دارم

تا کی باید بسوزم پای کسی که ترسید

به پدر مادرش بگه بابا من یکی دیگه دوست دارم

فقط چون تو ازدواج قبلیش نامردی دیده بود

پس یکی بیاد به من بگه اصلا بزنه تو سرم

که چرا منتظر یه همچین کسی هستم

چرا ، چرا ، چرا ، چرا

ما چقدر زود باور هستیم

دانشجویی که سال آخر دانشگاه را می گذراند به خاطر پروژه ای که انجام داده بود جایزه اول را گرفت. او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» توسط دولت را امضا کنند و برای این خواسته خود دلایل زیر را عنوان کرده بود : ۱- مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد و استفراغ می شود. ۲- یک عنصر اصلی باران اسیدی است ۳- وقتی به حالت گاز در می آید بسیار سوزاننده است ۴- استنشاق تصادفی آن باعث مرگ فرد می شود. ۵- باعث فرسایش اجسام می شود ۶- حتی روی ترمز اتوموبیل ها اثر منفی می گذارد ۷- حتی در تومورهای سرطانی نیز یافت شده است از ۵۰ نفر فوق ۴۳ نفر دادخواست را امضا کردند. ۶ نفر به طور کلی علاقه ای نشان ندادند و اما فقط یک نفر می دانست که ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» در واقع همان آب است! عنوان پروژه دانشجوی فوق بود : «ما چقدر زود باور هستیم» !!!